با افكار زيبايت زندگي كن

در پيج واپيج تنهايي

 

يك جامعه يك زمين

مغرب

يا         مشرق

چه چيزي گم شده است

كه اين تنهايي را پيوستگي تاريخ فرياد ميزند

نميدانم شايد در روزهاي سخت انسانيت رها شده است

يا شايد روزها آنقدر سخت نگذشته است كه درد آن احساس شود

نميتوان آن را در بهترين روزهاي بهار بدست آورد

فهمش آسان نيست

درست مانند ساده لوحي هنگام عصبانيت

چه بسرعت ميگذريم ما

تا برسيم به فردايي

كه بسرعت از كنار آن گذشته ايم

با افكار زيبايت زندگي كن ...

تيك تاك ساعت

نه

اين ساعت بي هيچ صدايي بي تيك و تاك ميگذرد

رد پاي آدمها باز هم باقي خواهد ماند

فقط فرصتي ميخواهد

هر چند كوتاه

نفس كه كوتاه ميشود

شايد نشانه مرگ نباشد

بلكه آرامشي است براي جلوگيري از فراموشي يك ياد 

همان كه در لايه لايه هاي وجود حضور دارد

به رازهاي هستي كه نزديك ميشوي

لاجرم نيازي به نفس كشيدن نيست

شايد هوا تازه ميشود

با سرعت نور ميشود از غفلت روزهايي كه ميگذرد عبور كرد

به همين سادگي

با افكار زيبايت زندگي كن ...

    دیر وقتی است دیوانه ام وبلاگ لطفا کلمه به من وبلاگ نزدیک کلمه وبلاگ نشوید کلمه در من دیوانگی بزرگی زندگی میکند بی آنکه زنجیری به دست و پایش بسته باشند هنوز هم پر است از اشتها هنوز هم پراست از امید هنوز هم پر است از غرور همان که پ با افكار زيبايت زندگي كن ...ادامه مطلب

درد
دیگر غریبه نیست
با من

و من
دیگر
من دیروز
نیستم

اینجا دیگر
هر چیز
بی وبلاگ حضور کلمه درد
بی معنا شده است

گویا خورشید
در تاریکی طلوع میکند

مرا وبلاگ برای کلمه وبلاگ حضور کلمه درد وبلاگ آفریدند کلمه

با افكار زيبايت زندگي كن ...

هر انسانی مبدایی دارد
و مقصدی
شاید مبدا ها و مقصدها
شروع ها و پایان ها
زاده شدن ها و مرگها
امروز
برای من
و برای تو
یک روز نیست
شاید امروز
با خنده کودکان
نتوانی خنده کنی
شاید امروز
زوزه باد را میشنوی
شاید امروز
نگاه غریبه ها
دیگر تو را
بجایی نمیبرند
میبینی چقدر بزرگ شده ای
هیچ چیز تغییر نکرده است
مگر تو در میان وبلاگ هجوم کلمه وبلاگ آگاهی کلمه ت
هر روز یک مبدا
هر شام یک مقصد
تو با خود برو
و من با خود

 

با افكار زيبايت زندگي كن ...

اگر به خواب من بیایی
شاید معنی حرفهای مرا بیشتربدانی
هر چقدر هم که بنویسم
بر روی کاغذ
باز هم دفترم خالیست
از خواب من

خواب من پر از
کاغذهای رنگی نیست
پر از
چشمه و آبشار و باران نیست

راه قشنگیست رویای من
راهی زیبا
جاده اش به هیچ آبادی نمیرسد
چه رسیدنی
وقتی همه جا آباد است

در بیداری اما
هیچکس بمن راه را نشان نداد

چه اهمیتی دارد
هیچ چیز مانند یک رویا نیست
رویایی که پر است از آدمهای با تفاوت

 

 

با افكار زيبايت زندگي كن ...

امروز بيداري ديگري است نوشته ها را مرور ميكنم آدم ها را مرور ميكنم   بيچاره آدم ها بيچاره نوشته ها   بدنبال راهي ميگشتم در گذشته ها   و مانده بودم در حصار حصار داشتن حصار نداشتن حصار نياز حصار و حصار با افكار زيبايت زندگي كن ...ادامه مطلب

يك روز وبلاگ جديد کلمه

يا شايد

بايد گفت

روزها نو نميشوند

وقتي آدم ها كهنه بمانند

و چقدر بد است كه آدم  امروز

حرفي براي امروز نداشته باشد

 

الگوهاي امروز من كهنه ميشوند

الگوهاي ديروزمن نو ميشوند

الگوهاي من شايد

قرباني شدند

وفتي  

حرفي براي گفتن نداشتند

با افكار زيبايت زندگي كن ...

زندگي اين روزهاي ما نياز به حرف زيادي براي گفتن ندارد

يك بن بست واقعي

پر از زرق و برق

ستاره هاي كاغذي

گنج هاي گمشده

زندگي اين روزهاي ما حرف زيادي براي گفتن دارد

و گوشهاي حريص ناياب

شنيدن كافي نيست

هر چند ديگر دوستي هم معني خود را از دست داده است

نيازي به حبس جمله ها نيست

بازار ادبيات هر روز شلوغ تر ميشود

و هر نويسنده بزرگي را در خود غرق ميكند

با افكار زيبايت زندگي كن ...

نه گاهي كه هميشه بايد كتابي خواند
چه بسا نويسنده اي بزرگ
يا گمنام
به سفري بايد رفت
 
شايد جسارت ميخواهد گفتن آنكه  
روزمرگي ها زندگي نيست

تا روزمرگي ها چطور بگذرد اما
شايد زندگي در روزمرگي است

يا شايد بايد گفت

روزمرگي ها
سخت ترين نوع زندگيست
وقتي گريزي از آن نيست

معناي زندگي همواره تغيير ميكند
و اين گفتگو داستان زندگي است

با افكار زيبايت زندگي كن ...